Ruina zamku książęcego

Budowę murowanego zamku zainicjował prawdopodobnie Bolko II świdnicko-jaworski w połowie XIV wieku. Niektóre źródła sugerują, że książę odebrał go siłą z rąk bliżej nieokreślonych właścicieli. Warownia nosiła wówczas nazwę Liebenau lub Castrum Schwarzwaldau. Przed 1374 rokiem założenie przeszło w posiadanie rodów rycerskich, najpierw Hackenborn, a następnie Czastelovic i Czetryców. W pierwszej połowie XV stulecia zamieszkiwali je husyci, co było przyczyną zniszczenia zamku przez oddziały mieszczan śląskich w roku 1437, podczas toczonych na tym terenie wojen religijnych. Warownię szybko odbudowano, ale z kolejnych zniszczeń, które nastąpiły w roku 1507, już się nie podniosła. Jeden z właścicieli budowli, Georg Czetryc (Czettritz), wzniósł w jej pobliżu na przełomie XVI i XVII wieku renesansowy dwór, przekształcony później w barokowy pałac. Opuszczona ruina z czasem zarosła, powoli integrując się z otaczającą ją przyrodą.

źródło: www.zamkipolskie.com

Zamek wzniesiono na podmokłych łąkach, w dolinie zalewowej potoku Lesk. Było to prawdopodobnie regularne założenie typu kasztelowego, z zabudowaniami przy kurtynach zachodniej i północnej oraz z cylindryczną wieżą (ostatecznej obrony). Obecnie jest to kwadratowy nasyp ziemny o boku 23 metrów, otoczony dwiema fosami przedzielonymi wałem. Zachowały się relikty czworoboku murów obwodowych i położony w południowo-wschodnim narożniku dawnego zamku duży fragment potężnej wieży, której obecna wysokość wynosi 12 metrów.